Trochę wstyd, ale oświeciło mnie dopiero dzisiaj. Musiała wpaść mi w oko wypowiedź Arsene’a Wengera dla telewizji BeIN Sports, z której dowiedziałem się, że Arsenal prawie wyjął z Juventusu skrzydłowego Kingsleya Comana, bym pojął, jak niewiele, naprawdę ciut-ciut dzieliło Arsenal od wielkości. Ilu było fantastycznych piłkarzy, których Wenger prawie kupił, z którymi prawie podpisał kontrakt, których miał prawie na wyciągnięcie ręki, którzy prawie byli w ogródku, prawie witali się z gąską.
Nie przepuścił francuski trener prawie nikomu wybitnemu, a talent większości niedoszłych łupów odkrywał za młodu, gdy prawie nikt jeszcze nie wiedział, że podbiją świat. Transferowy szum informacyjny ogłusza nas okrągły rok, więc na harmider zobojętniałem i dopiero dzisiaj zacząłem ganiać po internetach, by sprawdzić, czy istnieje jakikolwiek klub porównywalnie aktywny na rynku. Nie wykryłem żadnego. Za to przy okazji odkryłem, że inni na niesłychaną skuteczność Arsenalu zwrócili uwagę dawno temu.
Jestem spóźniony, ale podzielić się znaleziskiem zwyczajnie muszę, bo Wenger nie tylko jest na rynku prawie najaktywniejszy, ja bym wręcz zaryzykował diagnozę, że jest prawie zakupoholikiem. Do wszystkich wielkich firm przypisuje się mnóstwo znanych nazwisk należących do prawie pozyskanych graczy, ale do żadnej innej wielkiej nie przypisuje się ich aż tylu, aż tak znanych. I wszelkie dyskusje, jaką drużyna należy obwołać najwspanialszą w całej historii wszech świata, można właściwie porzucić. Ona po prostu składa się ona z megagwiazd, które prawie kupił Arsenal. Na co są nawet, co widać na samiutkim dole tej imponującej listy, dowody zdjęciowe:
A jednak się kręci 